- μορφίνη
- Αλκαλοειδές που περιέχεται στο όπιο στο οποίο κυριαρχεί ποσοτικά (7-17%) και ποιοτικά όσον αφορά τη δράση του. Το απομόνωσε το 1806 ο Γερμανός χημικός Φρίντριχ Βίλελμ Σέρτιρνερ (1783-1841). Ονομάστηκε μ. από το όνομα του θεού των ονείρων Μορφέα, επειδή ήταν γνωστή η ιδιότητα της να προκαλεί ύπνο. Η μ. είναι μια οργανική βάση με ένα άτομο τρισθενούς αζώτου (χημικός τύπος C17H19O3N). H σύνθεσή της πραγματοποιήθηκε πρώτη φορά το 1952 με μια πολύπλοκη μέθοδο που συνίσταται σε 27 διαδοχικές αντιδράσεις· η σημασία της σύνθεσης αυτής είναι καθαρά θεωρητική.
Στον άνθρωπο, σε μικρές δόσεις, η μ. προκαλεί ελαφρά διεγερτικά φαινόμενα, όπως μέτρια αϋπνία, αύξηση των ανακλαστικών, πλούσια και ταχεία σκέψη. Δεν είναι όμως εύκολο να καθοριστούν οι κατάλληλες δόσεις γι’ αυτά τα αποτελέσματα, επειδή αντιδρούν διαφορετικά τα διάφορα άτομα, και γιατί είναι εύκολο το πέρασμα σε δόσεις που προκαλούν αντίθετα αποτελέσματα, όπως ελάττωση των αισθημάτων του πόνου, της πείνας, και αδιαθεσία, με παράλληλη εμφάνιση ευχάριστων σκέψεων, ενώ περιορίζεται προοδευτικά η προσοχή ώσπου επέρχεται ο ύπνος.
Από τις παρενέργειες της μ. κυριότερες είναι η ελάττωση της συχνότητας των αναπνευστικών κινήσεων και η αύξηση του εύρους τους, η ελάττωση του καρδιακού ρυθμού και η αναστολή της κινητικότητας του εντέρου. Από τις σπουδαιότερες θεραπευτικές εφαρμογές της είναι οι σχετικές με την αναλγητική της δράση, η οποία είναι ικανή να διακόψει έντονες επώδυνες κρίσεις.
Η μακροχρόνια χρήση της μ. που οφείλεται σε χρόνια επώδυνα νοσήματα ή όταν επιζητείται λόγω εθισμού, προκαλεί μια ειδική τοξικομανία, που καλείται μορφινισμός.
Η κλινική εικόνα του μορφινισμού χαρακτηρίζεται από διαταραχές του χαρακτήρα και της συμπεριφοράς· οι ψυχικές λειτουργίες διεγείρονται, χάνουν όμως σε παραγωγικότητα, προοδευτικά εμφανίζεται μια μεταβολή της συναισθηματικότητας και εξασθένηση των ηθικών αναστολών, προοδευτική απώλεια ενδιαφέροντος για τα οικογενειακά και κοινωνικά καθήκοντα, φοβερή ανάγκη λήψης της δρόγης, ικανή να ωθήσει σε πράξεις κάθε είδους· με τον καιρό προσθέτεται κατάπτωση της γενικής κατάστασης του οργανισμού. Η στέρηση της μ. σ’ αυτές τις περιπτώσεις προκαλεί μια από τις δραματικότερες κλινικές εικόνες της ιατρικής: τρομερή αγωνία, έμετοι, διάρροια, κρίσεις κλάματος, αϋπνία, παρά την έντονη αίσθηση υπνηλίας, κατάθλιψη που μπορεί να οδηγήσει στην αυτοκτονία. Στις περιπτώσεις αυτές η θεραπεία γίνεται από ειδικευμένους γιατρούς σε κατάλληλες κλινικές.
* * *η(φαρμ.) το κύριο αλκαλοειδές τού οπίου, το οποίο χρησιμοποιείται ως ναρκωτικό και ως παυσίπονο.[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ. < γαλλ. morphine < Μορφεύς «θεός τού ύπνου». Η λ. μαρτυρείται από το 1874 στον Γ. Μακκά].
Dictionary of Greek. 2013.